هیچ دانی کــه بـــه دنیا چه کسی شنگول است

یــا چـــه کس در نظـــــر اغلب مـــــا مقبول است

بی که پنهــــان کنــــم از حضــــرت عالی ، گویم

آن کـه را باغ و زمین بی حد و بی مر پول است

کیست بـــی درد مـــرفّــــه کــــه برای من و تو

نـــام او ، شهــــرت او ، ثـــروت او مجهول است

صفتش را همـــــه دانیــــم ، اگـــــر نــامـش نه

علّت هـــر چه فســاد است ، اگر معلول است

یعنی از ریشـــه و رگ نیست در ایشان اثری

همچو آمیب یکــــی عنصــــر تک سلّول است

نه ادب خدمــــت ایشان ، نه محبت ، نه صفا

حقّه بازی است که از اول خلقت گول است

صفــت شیــــر ژیــــان داد یکـــی او را ، لیک

اوشغالیست که تیزش همه جاچنگول است

خون مستضعف بیچــــاره چو شربت نوشید

خواست اورا بخورد ، دید که نامأکول است

پای منقل نشودنشئه زیک بست ودوبست

روزوشب مصرف اوقاعده ی یک لول است

یـــارب از چیست کــــه او می بـرد آزادانه

ثـــــروت مملکت ار ثابت و ار منقول است

لیک مستضعف مظلـــــوم اگـر وام گرفت

تاحسابش نشودصاف،دلش مشغول است.